Anneye Bağımlılık (Bağımlı Anne Sendromu) Nasıl Anlaşılır?

Geçmişten günümüze kadar gelen ve çocuklarda görülen “Anneye Bağımlılık Sendromu” ilk Sigmund Freud tarafından ortaya çıkmıştır.    1 ila 6 yaş aralığında olan çocuklarda sık sık görülen bir sendromdur. Hayata gözlerimizi açtığımız andan itibaren en çok birlikte vakit geçirdiğimiz kişi annelerimizdir, her zaman onlardan destek alırız ve en çok da onlara ihtiyaç duyarız. Mesela, yürümeye başladığımızda, ilk annemiz elimizi tutar veya yemek yemeye başladığımızda, ilk annemizin ellerinden yemek yeriz. Bu durum ilk başlarda çok güzel olsa da ileride çocuk için pek de olumlu etki yarattığı söylenemez. Her zaman bir annenin çocuğunun yanında olması, çocuğun önemli konularda annesinin fikrini alması güzeldir fakat bu durum gelecekte çocukta olumsuz etkiler yaratabilir.

Anneye Bağımlılık Nasıl Anlaşılır?

Anneye bağımlı olan bireylerde görülen bazı belirgin özellikler vardır. Mesela, ilk olarak; çocuk her zaman annesinden yardım alarak işlerini halletmeye çalıştığından dolayı büyüdükçe çocuk annesi olmadan işlerini halletmeye korkar ve sorumluluk almaktan kaçınmaya başlar. İkinci olarak; okula yeni başlayan bazı çocuklarda anneye bağımlı olduklarından dolayı özgüven eksikliği görülür ve bu ilerisi için büyük sorunlara yol açabilir. Üçüncü olarak; çocuk çoğunlukla annesi ile vakit geçirdiğinden dolayı yeni arkadaş edinmekten çekinir. Yeni ortamlara girdiğinde utangaç ve çekingen davranışlar sergiler. Annesinden ayrı kalacağı durumlarda çocuk endişelenir ve hatta annesinden uzak kalma düşüncesi bile çocuğu kötü etkiler ve son olarak çocuk annesi olmadan yeni kararlar almayı reddeder.

Anneye Bağımlılık Sendromu Nasıl Çözülür?

Anneye bağımlı olan çocuklara karşı edinmemiz gereken bazı tavır ve davranışlar vardır. Çocuğa bunu çok hissettirmeden ve sert olmayacak şekilde bu tür davranışları uygulamalıyız. Öncelikle, bir annenin çocuğuyla geçirdiği vakti nasıl değerlendirdiği çok önemlidir. Ona bazı görevler verip çocuğun kendi kendine başarmasını beklemelidir. Çocuk o işi başardığında “aferin sana!” gibi olumlu yönde söylemlerde bulunurken aynı şekilde çocuk, annenin verdiği görevi başaramadığında da, “Bırak ben hallederim” demek yerine “tekrar dene, yapabilirsin” gibi tabirler kullanmalıdır bu şekilde çocuk özgüven sahibi olabilir. Bu süreçte anne sabırlı olmalıdır. Daha sonra, anne çocuğu okula bırakırken ona uygun bir dille neden birbirlerinden uzak kalacaklarını ve ne zaman dönüp onu alacağını belirtmelidir böylece çocuk kendini daha rahat hisseder ve bunun bilincinde olup kendini kontrol etmesi beklenir. Son olarak, bu süreci ve aşamaları deneyimleyip bir sonuca varamayanlar endişelenmeyip bu konuda bir uzmana başvurabilirler.